“Once upon a time not too long ago, Martin Gaus was op TV met zijn hondenshow”

In 2001 was ik 16 jaar oud. Ik had van alles: Een zwart-gele Aerox met ZX uitlaat én sportzadel. Een Karl Kani T-shirt. Mijn eerste vriendinnetje.

In deze rare maar onbekommerde tijd deden de nodige invaldocenten verwoede pogingen uit te leggen dat het hier geen vakantieoord is. Én Spuugdingen op de mic van Opgezwolle kwam uit (Opgezwolle is een Hiphop trio, uit Zwolle).

Mijn scooter werd gejat, het vriendinnetje gedumpt. School bleef vakantie en 75 kilo weeg ik nu alleen nog met een geamputeerd been. Opgezwolle echter, is verdraaid lang gedraaid gebleven.

“Gasten verrassen met klasse die vast ongepast is,

Ik bust fris als een afgewassen glas cassis.” ­

uit: De Volle | Spuugdingen op de mic

In 2003 was ik 18 jaar oud. Ik maakte mijn eerste solo (taal)reis naar Madrid en zakte 5 keer voor mijn rijbewijs. Ik ging naar mijn eerste Tekno feestje, werkte in een kunststoffabriek, en ging hoe dan ook elke vrijdag en zaterdag stappen. Bij alle bovenstaande activiteiten had ik tevens een ringbaardje waarmee ik achteraf gezien met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid menig vrouw heb af geschrokken. Ook Vloeistof van Opgezwolle kwam in dit jaar uit en knalde door een indrukwekkend aantal discmans. Deze discmans werden vergezeld door een koptelefoon welke met name tijdens het douchen en slapen niet op mijn hoofd stond.

Mijn Spaans is verwaterd en verdreven door Italiaans. Mijn vrienden hebben banen en kinderen dus het aantal Teknofeestjes is drastisch gedaald. Ik sta nu bier te tappen voor mensen die elke vrijdag en Zaterdag stappen en heb nog steeds geen rijbewijs, maar wel een volle baard. Opgezwolle is gebleven.

[Rico] Stress, stress, stress, stress, stress.. Ik doe alsof er niets, aan de hand is als Milosevic En rol nog steeds (rustug) op mijn verrotte fiets Ik offer offensief KRS-One philosophies Soms in schrift, of gewoon als ik de pot in pies [Sticks] Je kent m'n jazz en jonko steez En nog 'ns iets, ik hou het goud Koud en kalm, daarna pas pomp ik beats [Rico] En mocht 'r iets zijn, vertel m'n voicemail Want ik chill, zet m'n mobiele telefoon op tril Soms wordt dat geschreeuw me net effe iets te veel (te veel) En ik zeg het, dan heb ik het liever stil

Uit: Rustug | Vloeistof

in 2006 was ik 21 jaar oud. Ik ging ondanks een matige cijferlijst, houding en leeftijd naar de havo(een eind weg, dus er kwam een nieuwe scooter). Ik ging voetballen in een vriendenteam, brak voor het eerst mijn hart, ging naar Lowlands en ontwikkelde een liefde voor vrouwenbillen van het vollere soort. Eigen Wereld van Opgezwolle kwam uit.

De havo ging beter dan verwacht, al zit ik momenteel op het mbo. Het vriendenteam bestaat niet mee en de hartenbreekster zag op latere leeftijd uiteraard haar voor de hand liggende fout in. Lowlands is veranderd in Fusion en sommige liefdes zijn voor altijd. De scooter werd wederom gejat en Eigen Wereld bleek het wachten meer dan waard.

“We zijn op zoek naar wat geluk en verder liefde Denk niet dat ik het kan vinden door centen te verdienen Verzorg m'n lichaam met sex en vitamines Probeer het drankgebruik te beperken tot het weekend De wegen die we nemen zijn zeker niet makkelijk Maar blijf alles geven om het leven te veranderen Spreek ik mezelf tegen dan heet dat verandering

Verkregen door het leven te bewandelen Me lyrics zijn documentaires Maar ik hoef geen moeite te doen om het over te brengen Ik was altijd al het type om te vechten

Niet met jou maar voor me principes en rechten”

Uit: Werk aan de winkel | Eigen wereld

-----

“Nee we zeuren niet, we zeiken niet We geven de tijdsgeest, het is een feit Dat alles in het leven z'n prijs heeft Sta je langs de lijn of doe je gelijk mee Je hebt schijt me aangetast door de tijd zie je lijk-bleek”

Uit: Ogen Open | Eigen wereld

Het is 2017. Ik ben inmiddels 32 jaar oud en wat meer opgezwolle. Ik ben niet een reflecterend persoon, maar muziek doet me her-inneren wat was. Het leven veranderd, ik verander, de artiest veranderd en toch loopt er voor je gevoel iets met je mee. Je groeit samen op, ook al is de communicatie eenrichtingsverkeer. Een stel leeftijdsgenoten uit een stad waar ik nog nooit ben geweest beschrijven hun leven. Hun jeugd - Mijn jeugd. Mensen lijken zoveel op elkaar in ons diepste wezen.

Na een succesvolle carrière is opgezwolle uit elkaar gegaan. Er volgden nog wat solo uitstapjes, met als hoogtepunt Great Minds. En toen, totaal onverwachts het nieuws: er is al een paar weken een nieuw album uit! Dit IZM. Dus ik, in tegenstelling tot vroeger, meteen naar Spotify. Nu wil ik niet vervallen in recensie achtige teksen, daar ben ik ook teveel fan voor. Ik vind het gewoon weer net zo dope als vroeger. Een nieuwe, hedendaagse sound die ik normaal gesproken minder trek gaat er in als koek. Het positieve geluid dat de mannen me doen laten horen valt goed. De herkenning is wederom groot.

“Ey ik lees net de derde wereldoorlog is nabij, volgens de Telegraaf is het een kwestie van tijd, Ik wil die shit niet lezen, nee hoe zet ik dat uit, Op mijn Iphone die nieuwsberichten verpesten mijn bui. En ik was best goed begonnen dag met een lach, Nu zit ik met die depri shit, je ziet het aan me af.”

Uit: Fokkop | IZM

#Other